วีดีโอในการสอนภาษาไทย

สอนศาสตร์ gat ไทย

สอนศาสตร์ : ประโยค

สอนศาสตร์ : คำราชาศัพท์

สอนศาสตร์: ระดับภาษา

สอนศาสตร์ : โวหารภาพพจน์

สอนศาสตร์ : สระในภาษาไทษ



สามารถดูเพิ่มเติมได้ที่ 
http://www.trueplookpanya.com/new/tv_program_detail/44/สอนศาสตร์-:-ม.ปลาย-:-ภาษาไทย/

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

การเขียนประกาศ

รูปภาพ
ประกาศแบ่งเป็น 2 ประเภท 1. ประกาศตามแบบราชการ   ประกอบด้วยส่วนสำคัญต่อไปนี้ คือ        1. ชื่อหน่วยงานหรือองค์การที่ออกประกาศ        2. ชื่อเรื่องที่ประกาศ        3. เนื้อความที่ประกาศ ซึ่งมีอย่างน้อย 2 ส่วน คือ            – เหตุผลหรือความเป็นมาที่ออกประกาศ           – ข้อความที่ให้ปฎิบัติจุดประสงค์สำคัญซึ่งมีทั้งรายละเอียดและเงื่อนไขต่างๆ              รวมทั้งขั้นตอนในการปฏิบัติ แบ่งใจความตามหลักการย่อหน้า ใช้ภาษาระดับทางการ                               หรือกึ่งทางการ        4. วันเดือนปีที่ออกประกาศ        5. ลงนามชื่อและตำแหน่งของผู้ออกประกาศ หลักการใช้ภาษาในการเขียนประกาศ        1. บอกความต้องการให้ชัดเจน        2. ให้รายละเอียดประกอบตามที่จำเป็น ...
อ่านเพิ่มเติม

การเล่นคำ

รูปภาพ
         การซ้ำคำ และ การเล่นคำ เป็น กลวิธีในการแต่ง ที่กวีนำมาใช้เพื่อให้เกิดความงามแห่งวรรณศิลป์ การซ้ำคำและการเล่นคำนั้นดูเผิน ๆ ไม่พิเคราะห์ให้ดีอาจจะคิดว่าเป็นวิธีการแบบเดียวกัน แต่แท้ที่จริงแล้วแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง                 การซ้ำคำ เป็นกลวิธีที่ใช้คำคำเดียวกันซ้ำในคำประพันธ์ อาจจะวางไว้ติดกันแบบคำซ้ำ หรือวางไว้แยกจากกันแต่เป็นระเบียบเรียบร้อย โดยความหมายของคำที่ซ้ำนั้นจะต้องไม่เปลี่ยนแปลง จะมีความหมายเหมือนกันทุกคำ เช่น รอนรอน สุริยะโอ้อัสดง รอนรอน จิตจำนง นุชพี่ เพียงแม่ เรื่อยเรื่อย เรียมคอยแก้วคลับคล้ายเรียมเหลียว เรื่อยเรื่อย ลับเมรุลงค่ำแล้ว (กาพย์เห่เรือเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์) ห้าม เพลิงไว้อย่าให้ มีควัน ห้าม สุริยะแสงจันทร์ ส่องไซร้ ห้าม อายุให้หัน คืนเล่า ห้าม ดั่งนี้ไว้ได้ จึงห้ามนินทา (โคลงโลกนิติ) สุด สายนัยนาที่แม่จะตามไปเล็งแล  สุด โสตแล้วที่แม่จะซับทราบฟังสำเนียง  สุด สุรเสียงที่แม่จะร่ำเรียกพิไรร้อง  สุด ฝีเท้าที่แม่จะเยื้องย่องยกย่างลงเหยียบดิน เป็น สุด สิ้น ส...
อ่านเพิ่มเติม

การเล่นเสียง

การเล่นเสียงสัมผัส เป็นกลวิธีการแต่งอย่างหนึ่งที่ทำให้เกิดความงามในแง่ของวรรณศิลป์ การเล่นเสียงสัมผัสนั้น ได้แก่ ๑. การเล่นเสียงสัมผัสสระ ได้แก่ คำที่มีเสียงคล้องจองกันด้วยเสียงสระและเสียงพยัญชนะท้ายพยางค์ (ตัวสะกด)เช่น เจ้าของตาลรักหวานขึ้นปีนต้น ระวังตนตีนมือระมัดมั่น เหมือนคบคนคำหวานรำคาญครัน ถ้าพลั้งพลันเจ็บอกเหมือนตกตาล ๒. การเล่นสัมผัสพยัญชนะ หรือสัมผัสอักษร ได้แก่ คำที่คล้องจองกันด้วยเสียงพยัญชนะต้น เช่น เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง เมื่อมัวหมองมิตรมองหม่นเหมือนหมูหมา เมื่อไม่มีมิตรหมางเมินไม่มองมา เมื่อมอดม้วยแม้หมูหมาไม่มามอง ๓. การเล่นเสียงวรรณยุกต์ ได้แก่ การใช้เสียงวรรณยุกต์ที่แตกต่างกัน ในคำที่มีพยัญชนะต้น สระ ตัวสะกดเหมือนกัน โดยไล่เรียงไปตามระดับเสียงวรรณยุกต์ เช่น บัวตูมตุมตุ่มตุ้ม กลางตม สูงส่งทงทานลม ล่มล้ม แมลงเม้าเม่าเมาฉม ซมซราบ รูรู่รู้ริมก้ม พาดไม้ไทรทอง เขาขันคูคู่คู้ เคียงสอง เยื้องย่างนางยูงทอง ท่องท้อง ทิวทุ้งทุ่งทุงมอง มัจฉพราศ เทาเท่าเท้ายางหย้อง เลียบลิ้มริมทาง ๔. การสัมผัสใจ ได้แก่ คำที่ไม่มีเสียงคล้องจองกันทั้งเสียงสระและเสียงพยัญชนะ แต่ทว่า...
อ่านเพิ่มเติม