คำไทยแท้
1.คำพยางค์เดียว
แต่ละคำมีความหมายสมบูรณ์ในตัวเอง เช่น ปู่ ย่า แขน ขา หมา แมว ฯลฯ ส่วนคำไทยแท้ที่มีหลายพยางค์ เช่น มะพร้าว กระโจน สะใภ้ ตะวัน มีสาเหตุดังนี้1.1.การกร่อนเสียง คือ คำ 2 คำ เมื่อพูดเร็ว ๆ ทำให้ออกเสียงคำแรกสั้นลงกลายเป็นคำ 2 พยางค์ เช่น
หมากม่วง เป็น มะม่วง
สายดือ เป็น สะดือ
1.2.การแทรกเสียง คือ การเติมพยางค์ลงไปตรงกลางระหว่างคำ 2 คำ เช่น
นกจอก เป็น นกกระจอก
ลูกเดือก เป็น ลูกกระเดือก
1.3.การเติมพยางค์หน้า คือ การเติมพยางค์ที่หน้าคำมูลโดยให้มีความหมายใกล้เคียงกัน เช่น
ทำ เป็น กระทำ
โจน เป็น กระโจน
2.มีตัวสะกดตัวเดียว
แม่กก สะกดด้วยตัว ก เช่น กักแม่กง สะกดด้วยตัว ง เช่น เก่ง
แม่กด สะกดด้วยตัว ด เช่น กด
แม่กน สะกดด้วยตัว น เช่น กิน
แม่กบ สะกดด้วยตัว บ เช่น กับ
แม่กม สะกดด้วยตัว ม เช่น ชาม
แม่เกอว สะกดด้วยตัว ว เช่น แมว
แม่เกย สะกดด้วยตัว ย เช่น คอย
3.ไม่ใช้พยัญชนะฆ ฌ ญ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ธ ภ ศ ษ ฬ
ยกเว้นบางคำต่อไปนี้ที่เป็นคำไทย ได้แก่ ฆ่า เฆี่ยน ระฆัง ฆ้อง ตะเฆ่ ใหญ่ หญ้า เฒ่า ณ ธ ธง เธอ สำเภา ภาย เศร้า ศึก ศอก ศอ ศก4.ใช้ “ใ” (ไม้ม้วน) มี 20 คำ คือ
ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอใฝ่ใจเอาใส่ห่อ มิหลงใหลใครขอดู
จะใคร่ลงเรือใบ ดูน้ำใสและปลาปู
สิ่งใดอยู่ในตู้ มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง
บ้าใบ้ถือใยบัว หูตามัวมาใกล้เคียง
เล่าท่องอย่าละเลี่ยง ยี่สิบม้วนจำจงดี
5.มีรูปวรรณยุกต์กำกับ
ทำให้ออกเสียงต่างกัน มีความหมายต่างกัน เช่นปา หมายถึง ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว
ป่า หมายถึง ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา
ป้า หมายถึง พี่สาวของพ่อหรือแม่ คำเรียกหญิงที่ไม่รู้จักแต่มักมีอายุแก่กว่าพ่อหรือแม่
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น