ภาษาที่ใช้ในการเขียนรายงาน

       ภาษาที่ใช้ในการเขียนรายงานต้องใช้ภาษาที่เป็นทางการ ผู้เขียนต้องยึดหลักความถูกต้อง ชัดเจน กระชับ มีการลำดับความตามเหตุการณ์และเป็นไปตามหลักเหตุผลต่อเนื่อง และนำเสนอผลการศึกษาอย่างรวดเร็ว เพื่อให้เรื่องที่ศึกษามานั้นมีคุณค่า และทันต่อเวลา
      นอกจากนี้ ผู้เขียนรายงานต้องระมัดระวังในเรื่องของการสะกด เครื่องหมาย การแบ่งวรรคตอน       การจัดเรียง
             

การใช้คำในภาษาไทย

-ใช้คำในภาษาราชการ ไม่ใช้ภาษาพูด
-ใช้คำที่สามารถเข้าใจได้ง่าย
-การอธิบายความต้องเลือกใช้คำที่มีความหมายสอดคล้องตรงกับความเป็นจริง
-เลือกใช้คำที่มีความหมายชัดเจน เพื่อหลีกเลี่ยงการเข้าใจผิด
-ไม่ใช้คำภาษาถิ่น คำผวน คำสแลง หากจำเป็นต้องใช้ต้องมีคำอธิบายกำกับ
-หลีกเลี่ยงคำที่ไม่สื่อความหมาย
-คำย่อต้องเขียนเป็นคำเต็ม
-ไม่ใช้เครื่องหมายแทนคำพูด เช่น ไม่ใช้เครื่องหมาย = ให้ใช้คำว่า เท่ากับ แทน
-เมื่อต้องใช้ศัพท์ทางวิชาการ ควรเลือกใช้ศัพท์บัญญัติของราชบัณฑิตยสถาน

 การใช้คำในภาษาอังกฤษ

-ถ้าเป็นคำที่ใช้กันแพร่หลายในภาษาไทยอยู่แล้ว ให้เขียนเป็นภาษาไทยโดยไม่ต้องมีคำภาษาอังกฤษกำกับ
-ถ้าเป็นคำใหม่ ศัพท์บัญญัติ ศัพท์วิชาการที่เขียนศัพท์ในการใช้ครั้งแรกให้
-กำกับคำภาษาอังกฤษไว้ในวงเล็บ และไม่ต้องกำกับอีกเมื่อใช้ครั้งต่อไป

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

สัมผัสในการแต่งกลอน

รูปภาพ
ลักษณะของกลอนชนิดต่างๆ              กลอนสุภาพ บทหนึ่งมี ๔ วรรค กลอน ๒ เรียกว่า ๑ บาท หรือ ๑  คำกลอน ฉะนั้นกลอนสุภาพบทหนึ่ง จึงมี ๒ บาท หรือ ๒ คำกลอน บทแรกเรียกว่า บาทเอก บาทที่สองเรียกว่า บาทโท สำหรับวรรคทั้งสี่ของกลอนยังมีชื่อเรียกวรรค ตามลักษณะการบังคับสัมผัส และนิยมใช้เสียงวรรณยุกต์ท้ายวรรคต่างกัน ดังผังภูมิต่อไปนี้             วรรคแรก     เรียกว่า วรรคสลับ หรือ วรรคสดับ เป็นวรรคขึ้นต้น ทำหน้าที่ส่งสัมผัสอย่างเดียวคำสุดท้ายใช้ได้ทุกเสียีง แต่ไม่นิยมเสียงสามัญ             วรรคสอง เรัยกว่า วรรครับ ทำหน้าที่สัมผัสจากวรรคสลับ และส่งสัมผัสไปยังวรรครองคำสุดท้ายนิยมใช้เสียงจัตวา ห้ามใช้เสียงสามัญ              วรรคที่สาม เรียกว่า วรรครอง ทำหน้าที่่รับสัมผัสจากวรรครับ และส่งสัมผัสไปยังวรรคส่งคำสุดท้ายนิยมใช้เสียงสามัญและตรี              วรรคที่สี่ เรียกว่า วรรคส่ง ทำหน้าที่รับสัมผัสจากวรรครอง และส่งสัมผัสระหว่างบทไปยังวรรครับของบทจ่อไป คำสุดท้ายนิยมใช้เสียงสามัญ ห้ามใช้เสียงจัตวา  กลอนอ่านทั้ง ๘ ชนิดมีลักษณะดังนี้ กลอนสี่ กลอนสี่   เป็นคำประพันธ์ประเภทกลอน ใน 1
อ่านเพิ่มเติม

การเขียนประกาศ

รูปภาพ
ประกาศแบ่งเป็น 2 ประเภท 1. ประกาศตามแบบราชการ   ประกอบด้วยส่วนสำคัญต่อไปนี้ คือ        1. ชื่อหน่วยงานหรือองค์การที่ออกประกาศ        2. ชื่อเรื่องที่ประกาศ        3. เนื้อความที่ประกาศ ซึ่งมีอย่างน้อย 2 ส่วน คือ            – เหตุผลหรือความเป็นมาที่ออกประกาศ           – ข้อความที่ให้ปฎิบัติจุดประสงค์สำคัญซึ่งมีทั้งรายละเอียดและเงื่อนไขต่างๆ              รวมทั้งขั้นตอนในการปฏิบัติ แบ่งใจความตามหลักการย่อหน้า ใช้ภาษาระดับทางการ                               หรือกึ่งทางการ        4. วันเดือนปีที่ออกประกาศ        5. ลงนามชื่อและตำแหน่งของผู้ออกประกาศ หลักการใช้ภาษาในการเขียนประกาศ        1. บอกความต้องการให้ชัดเจน        2. ให้รายละเอียดประกอบตามที่จำเป็น        3. ใช้ประโยคสั้น ๆ เขียนให้ใจความกระชับติดตามหรือไม่        4. ส่งสารให้ได้ผู้รับสารตัดสินใจได้ว่าสมควรติดตามหรือไม่ ตัวอย่างประกาศของราชการในปัจจุบัน 2. ประกาศทั่วไป      หลักการเขียนประกาศแบบกิจธุระทั่วไป  มีดังนี้        1.ไม่จำเป็นต้องมีรูปแบบตายตัวอย่างประกาศแบบทางการ  เช่น ไม่ลงชื่อ
อ่านเพิ่มเติม

การเล่นคำ

รูปภาพ
         การซ้ำคำ และ การเล่นคำ เป็น กลวิธีในการแต่ง ที่กวีนำมาใช้เพื่อให้เกิดความงามแห่งวรรณศิลป์ การซ้ำคำและการเล่นคำนั้นดูเผิน ๆ ไม่พิเคราะห์ให้ดีอาจจะคิดว่าเป็นวิธีการแบบเดียวกัน แต่แท้ที่จริงแล้วแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง                 การซ้ำคำ เป็นกลวิธีที่ใช้คำคำเดียวกันซ้ำในคำประพันธ์ อาจจะวางไว้ติดกันแบบคำซ้ำ หรือวางไว้แยกจากกันแต่เป็นระเบียบเรียบร้อย โดยความหมายของคำที่ซ้ำนั้นจะต้องไม่เปลี่ยนแปลง จะมีความหมายเหมือนกันทุกคำ เช่น รอนรอน สุริยะโอ้อัสดง รอนรอน จิตจำนง นุชพี่ เพียงแม่ เรื่อยเรื่อย เรียมคอยแก้วคลับคล้ายเรียมเหลียว เรื่อยเรื่อย ลับเมรุลงค่ำแล้ว (กาพย์เห่เรือเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์) ห้าม เพลิงไว้อย่าให้ มีควัน ห้าม สุริยะแสงจันทร์ ส่องไซร้ ห้าม อายุให้หัน คืนเล่า ห้าม ดั่งนี้ไว้ได้ จึงห้ามนินทา (โคลงโลกนิติ) สุด สายนัยนาที่แม่จะตามไปเล็งแล  สุด โสตแล้วที่แม่จะซับทราบฟังสำเนียง  สุด สุรเสียงที่แม่จะร่ำเรียกพิไรร้อง  สุด ฝีเท้าที่แม่จะเยื้องย่องยกย่างลงเหยียบดิน เป็น สุด สิ้น สุด ปัญญา สุด หา สุด ค้นเห็น สุด คิด (มหาเวสสันดรชาดก กัณฑ์มัทรี)
อ่านเพิ่มเติม